دانلود لحظه شهادت

شهیدان مبهوت جلالند و مجذوب جمال. شهیدان عین حضور و شهودند. برای نگارش دفتر خون و کتاب شهادت این قربانیان علوی مَنِش، حسینی خوی، کربلایی سیره و فاطمی شعار، باید قلم را در سرخی خون شهادت زد و تصویری از ایمان های مجسم کشید تا در حافظه تاریخ بماند و در یاد زمان جاودانه شود. رحمت و رضوان الهی بر جان های افلاکی آنان باد که رفتند تا راه ماندگاری را به ما بیاموزند. هرچند فیض شهادت پس از روزهای جبهه به سختی بدست می دهد لکن اگر آه تو از جنس نیاز است درِ باغ شهادت باز، باز است. پرواز پرنده های کاروان نور الهی که با لباس فاخر شهادت برای احیاء جامعه دل از دنیا بریده و ذات الهی را به تماشا می نشینند دلالت بر آن دارد که عرصه شهادت همچنان جولانگاه چشیده ها و رسیده ها است که از میان این پرنده های سبک بال، شهید سرهنگ خلبان علی اکبر اسماعیل زاده را می توان نام برد.
ایشان جوان ترین استاد خلبان هوانیروز جمهوری اسلامی ایران است. استادی که تفکراتش الهام گرفته از آثار گرانقدر شهید مطهری و وصایای شهید چمران و سید شهیدان اهل قلم، شهید آوینی بود. دلاوری های وی یادآور رشادت های خلبانان غیور میهن اسلامی همچون شیرودی ها کشوری ها است. هرچند به مصداق کلام راوی بزرگ روایت فتح شهید آوینی «راز خون را جزء شهدا در نمی یابند» لکن یادشان مفتاح گشایش دل هاست و کلام شان دعوت از هر که اهل میثاق و وفا است تا در هیاهوی روزمرگی و دنیاگرایی، صرات مستقیم را از یاد نبرند. بنابراین شرح مختصری از معراج نامه خونین عاشق شهادت امیر رشید ارتش جمهوری اسلامی ایران و فرمانده یگان دانش آموزی پایگاه شهید وطن پور اصفهان بیان می شود. این شرح به بازماندگان نسل شهادت و وارثان فرهنگ شهیدان به منظور احیای مکتب رشادت، جوانمردی و ایثار تقدیم می شود.

خلبان شهید علی اکبر اسماعیل زاده به تاریخ ششم شهریور ماه سال 1352 در یک خانواده مذهبی و روستایی دیده به جهان گشود. شهید دوران کودکی و نوجوانی خود را در زادگاهش سپری کرده و پس از آن به منظور تحصیل به همراه تامین معاش در سن 15 سالگی عازم شهرستان آمل شد. شهید با اینکه سن کمی داشتند نیمی از روز را صرف کار کردن و نیم باقی روز را صرف امور تحصیل خویش می پرداخت. ایشان همچنین به جهت علاقه زیادی که به امر ورزش داشتند اکثر شب ها را به امر ورزش اختصاص می داد. شهید در رشته های مختلف ورزشی شرکت داشته و در اکثر آنها نیز موفق بودند که از جمله آنها می توان به احراز رتبه اول در رشته های ورزشی کشتی و بوکس در سطح مدارس شهرستان و استان اشاره کرد. شهید به همراه فعالیت های درسی، کار و ورزشی توجه خاصی به مسائل دینی و مذهبی داشتند. ایشان هیچ وقت از نماز اول وقت و روزه غافل نشده و رغبت شایان توجهی به تلاوت، حفظ و تفسیر قرآن داشتند.
شهید پس از گذشت چهار سال شرایط سخت تحصیل و کار، دوران تحصیلات نظزی خود را در سال 1371 به اتمام رسانده و در همان سال در دانشگاه افسری امام علی (ع) ارتش در رشته مدیریت دولتی پذیرفته شد. ایشان در طی چهار سال تحصیل در این دانشگاه، خود را از هر نظر کامل نموده و به قول اساتید و فرمانده هان دانشگاه امام علی (ع) به عنوان یکی از ذخیره های با ارزش ارتش جمهوری اسلامی ایران در آینده به شمار می رفتند. شهید در طی چهار سال تحصیل علم و آموزش های نظامی در دانشگاه افسری اهتمام خاصی به مسائل دینی و مذهبی داشته که به خاطر فعالیت های دینی و مذهبی و نیز خصایل والای اخلاقی همواره مورد توجه مسئولین نهاد نمایندگی رهبری دانشگاه قرار داشت. ایشان با شرکت در دوره های مختلف آموزش های رزمی و نظامی از قبیل: دوره کوهستان، دوره آموزش اسب دوانی و اسکی، دوره چتر بازی و دوره های مختلف تکاوری موفق به کسب رتبه اولی از عناوین مذکور شده و حائز بیشترین مدال افتخار نسبت به دیگر دانشجویان هم دوره بودند. از مهمترین افتخارات شهید می توان به احراز رتبه اول دوره 56 تکاور و کوهستان ارتش جمهوری اسلامی ایران در سال 1374 و کسب رتبه اول دوره چتر بازی در سال 1375 اشاره کرده که به همین خاطر موفق به اخذ مدال و لوح تقدیر از رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح گردید. پس از کسب رتبه اول در این دوره های سخت و طاقت فرسا به شهید القابی چون مرد کوهستان و پهلوان نسبت داده می شد. مدیر کوه نوردی، مربی کوهستان، استاد شنا و غریق نجات و مدیر ورزش های رزمی دانشگاه افسری امام علی (ع) از دیگر عناوین شهید محسوب می شوند. الحق که شهید علی اکبر اسماعیل زاده به دلیل خصایل اخلاقی و رفتارهای شایسته، تواضع و فروتنی فراوانی که در ایشان موج می زد، قدرت بالای رزمی و ورزشی و غیرت و تعصب بی مثالش به اهل بیت و ولایت فقیه به عنوان اسطوره ای میان دانشجویان دانشگاه امام علی (ع) جلوه گر بوده و همه او را می ستودند. ایشان پس از فراغت تحصیل چهار ساله خود در دانشگاه افسری در سال 1375 موفق به اخذ مدرک کارشناسی مدیریت دولتی و درجه ستوان دومی شده و در همان سال در دوره آموزشی خلبانی هوانیروز که آروزی آن را از دوران کودکی و نوجوانی در ذهن داشت پذیرفته شد. شهید دوره مقدماتی آموزش خلبانی را در مدت یک سال و نیم به اتمام رسانده و موفق به اخذ گواهینامه مقدماتی خلبانی چرخ بال شد. ایشان به دلیل جدیت زیادی که در امر فراگیری دروس نظری و عملی دوره خلبانی داشته و نیز به دلیل تسلط زیادی که به زبان انگلیسی داشتند موفق به احراز رتبه اول در این دوره و اخذ لوح افتخار از رئیس پایگاه هوانیروز شهید وطن پور اصفهان گردید.

شهید به دلیل موفقیت های چشمگیری که در دوره آموزش پرواز و آفندی کسب کرده و نیز به دلیل توانایی های بالایی که در اجرای فنون رزمی و نظامی داشتند به همراه تعهدات و سجایای بالای اخلاقی به عنوان فرمانده آموزش گردان دانش آموزی پایگاه شهید وطن پور که پیش زمینه ایفای مسئولیت استاد خلبانی آن مرکز بود منصوب شدند. شهید با احراز مقام اول دوره آموزش خلبانی به جای انتخاب چرخ بال شنوگ که جنبه پشتیبانی را دارد، کبری را برای دوره تخصصی خلبانی خود انتخاب کرد. ایشان به قول همرزمانش به این مسئله معتقد بود که کبری کبوتر آهنین بال مردان شیر دلی همچون شیرودی هاست. شهید با توجه به علاقه وافری که به شهید شیرودی داشت خلبانی کبری را برای دوره تخصصی اموزش خلبانی برگزید. نیمی از دوره خلبانی کبری سپری شد که شهید به دلیل خلاقیت های بالایش در امر فراگیری دروس نظری و عملی آموزش پرواز، تسلط کامل به زبان انگلیسی، مهارت های رزمی و نظامی و سجایای اخلاقی برجسته که همگی نشات گرفته از عمق علاقه و عشق ایشان در خدمت به میهن همیشه سرافراز ایران اسلامی بوده است مورد توجه فرمانده هان پایگاه شهید وطن پور اصفهان جهت نایل آمدن به درجه استاد خلبانی در این پایگاه قرار گرفت تا به عنوان استاد خلبان در آن پایگاه خدمات بالاتری را ارائه دهد. ایشان سرانجام در مانور عملیاتی دارنگون که به مناسبت گرامیداشت یاد و خاطره امیر سرافراز اسلام صیاد شیرازی توسط فرماندهان عالی رتبه نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران برگزار گردید به همراه استاد شهید امیر خلبان حبیب ا... نمازیان که از بازماندگان هشت سال جنگ تحمیلی بوده و سمت رئیس حفاظت اطلاعات پایگاه هوانیروز شهید وطن پور را نیز داشتند به فیض شهادت نایل آمدند. از ایشان یک فرزند به عنوان یادگار به نام محمد به جا مانده است. محمد عزیز فقط یک بهار از عمرش سپری شد که به سن 11 ماهگی برای همیشه از دیدار پر مهر و محبت چنین پدری محروم شد.